Als kussens kussen worden

 Onlangs deed ik een opstelling met een man en een vrouw, die de onderliggende dynamieken wilden onderzoeken van de heftige ruzies in hun relatie. Ze leven samen in een samengesteld gezin. De man bracht kinderen mee uit een vorige relatie en de vrouw een dochter.

De ruzies en de 'klap-boem' momenten worden meteen uitgespeeld en na een tijdje culmineren ze in de ultieme vragen die ze elkaar willen stellen. Man: "Kun je mij mijn plek als opvoeder geven?" Vrouw: "Kun jij mij zien en van daaruit weten wat ik en mijn dochter nodig hebben?"

Er volgt geen 'Ja, natuurlijk".  Wel 'Ja, maar'. En zoals iedereen intussen wel weet is 'Ja,maar' eigenlijk een 'Nee'. En eigenlijk kan er ook wel tussenuit gehaald worden.. Er wordt ondertussen nog een stoel als extra voorwerp tussen hen ingeplaatst om aan te geven dat er een groot JA MAAR is.

Dan begint het Wetende Veld zich te roeren en de vrouw smijt  nog een heel aantal kussens tussen hen in. De kussens zijn vloerankers, die elk iets of iemand vertegenwoordigen. Ineens is voelbaar hoeveel er wel niet tussen hen in staat om zomaar 'Ja'  tegen elkaar te kunnen zeggen.

De vrouw maakt contact met één van de kussens. Ze wordt via het kussen naar het land van de dood geleid (een plek in de ruimte) en ze vraagt, als ze op de drempel van leven en dood staat, aan de man of hij met haar mee wil gaan. Op deze laag is er een onmiddellijk 'Ja' van de man.

Ze naderen een opgevouwen dekentje op de grond en de vrouw slaakt een gil en begint onbedaarlijk te huilen. De man hurkt achter haar en houdt haar vast. Het lijkt een dood kindje te zijn en ik vraag voorzichtig en behoedzaam naar een eventuele kinderwens van hun samen. En ja, er was een korte zwangerschap die in een miskraam eindigde. Het kind wordt erkend en gekoesterd  en dan verandert het dekentje in een navelstreng die loopt van moederschoot naar vaderschoot.

De vrouw ontdekt dat ze de vaderschoot zocht in de man. En de man kan niet echt iets voelen, omdat hij zich afgesneden voelt van de moederschoot. Het erkennen dat hij eigenlijk niet zo goed kan voelen is zijn eerste stap in het opnieuw zien van zijn partner en contact met haar krijgen.

De vrouw haalt haar vaderschoot op bij de universele oervader. Mooi om te zien hoe ze zich vult daarmee in haar hele bekken.Het dekentje met de verschillende rollen wordt vervolgens meegenomen naar de plaats in de ruimte waar het huidige leven zich afspeelt. De man wil graag nog eens terugkomen om verder te gaan met het leren voelen en de andere kussens te leren kennen. Ook wordt de stoel aan de kant geschoven. Maar voor deze keer is het (na meer dan twee uur) genoeg geweest. Ze ontslaan vervolgens alle kussens uit hun rollen. Dan kussen ze elkaar.