De zielsherinneringen van Laura

De zielsherinneringen van Laura

Ik kan me het moment waarop ik over kruiden begon te dromen nog goed herinneren. Het moment waarop ze in mijn meditaties naar me toe begonnen te komen ook.

In dit artikel lees je hoe ik mijn verbinding met de plantenwereld (terug)vond en op welke manieren planten met ons communiceren. Daarnaast schrijf ik over het werken en genezen met behulp van kruiden en de kruidenopleiding die ik inmiddels volg. Kleine note: voor meer leesgemak zal ik vaak verwijzen naar 'planten' of 'kruiden', maar ik schrijf over de hele plantenwereld; daar vallen kruiden, bloemen, planten en bomen onder.

Een Sjamaanse reis

Een paar jaar geleden, toen ik flink ziek was, deed ik voor het eerst een 'sjamaanse reis'. Thuis op mijn meditatiestoel luisterde ik naar de oer-oude geluiden van sjamaanse drums en liet ik me meevoeren door de beelden die mijn innerlijk oog me liet zien. Voorafgaand aan deze sjamaanse reis moest je een vraag stellen; ik wilde (natuurlijk) vooral graag weten hoe ik in hemelsnaam 'beter' kon worden.

In deze meditatie zag ik telkens roze bloemetjes. Kleine, roze bloemetjes. Ook was er een indiaan, een vrouw, die mij kwam vertellen dat ik met behulp van kruiden kon genezen. Ze wees me de bloemen maar deed verder niets, ze kwam me slechts vertellen wat ik nodig had en het was aan mij om verdere actie te ondernemen. In die meditatie kwam ook een naam door, een engelse: centaury. Ik had van dat kruid gehoord maar had geen idee hoe het eruit zag. Nadat ik vanuit deze meditatie de plantenwereld en de indiaan had verlaten en weer met mijn bewustzijn in het hier en nu was geland, zocht ik centaury op. Stomverbaasd was ik, toen ik zag dat ik preciés dat bloemetje in mijn meditatie had gezien. Hoe kon dat, hoe kon ik, of die indiaan, of mijn innerlijk oog, weten dat dat roze bloemetje bij deze naam hoorde? Mijn verbazing en verwondering waren op dat moment enorm.

DIt was slechts het begin van een lange reis, die mij terug leidde naar mijn intuitie. Naar het deel in mij dat planten kende, dat zo diep verbonden was en is met de natuur dat ze planten herkent als mede-bewoners van deze aarde. Als mede-wezens, als mede-zielen. Na deze eerste meditatie kwamen er dromen; ik droomde heel specifiek over een bepaald kruid en wist in mijn droom waar dat kruid me mee kon helpen. Als ik wakker werd schreef ik snel mijn nieuw opgedane kennis op in het boekje dat ik inmiddels maar naast mijn bed had gelegd. Zo herinner ik me dat ik droomde over Duizendblad en dat me in mijn droom verteld werd dat dit kruid me kon helpen mijn grenzen aan te geven. Blijkbaar vond ik dat echter nog een beetje eng of durfde ik dit nieuw gevonden innerlijk weten nog niet helemaal te vertrouwen, want ik nam het kruid (toen nog) niet.

Een innerlijke encyclopedie

Nieuwsgierig was ik echter wel, dus begon ik te kijken of ik in mijn meditaties ook andere kruiden kon vinden. Of ik misschien wel bewust een kruid kon kiezen en kon uitvinden waar dat kruid mij -of wie dan ook- mee zou kunnen helpen. Dat bleek te werken; in mijn meditaties kon ik voelen welke energie een kruid bij zich droeg en dus ook waarmee het iemand eventueel zou kunnen helpen. Dat was natuurlijk niet precies zoals het kruid in de boekjes beschreven staat (vooral omdat ik me niet verdiepte in de werkzame stoffen van een kruid), maar de beschrijving kwam in de kern altijd overeen met wat ik voelde. Tot mijn stomme verbazing ontdekte ik dat ik toegang had tot een soort encyclopedie.. alleen lag die encyclopedie niet in de buitenwereld en had deze niet de vorm van een boek, maar kon ik hier alleen in 'kijken' via mijn binnenwereld.

Ik begon een boekje bij te houden waarin ik wat kruiden tekende, die zich lieten zien wanneer ik in mijn meditaties op zoek ging naar de werking van het kruid. Ik verbond me met Rozemarijn, Engelwortel, Citroenmelisse, Bijvoet, de Berk, de Wilg.. en schreef wat ik in mijn meditaties zag/hoorde/voelde op in mijn boekje. Toch vertelde ik -behalve aan de een of twee medicijnvrouwen waarmee ik werkte- niet aan de buitenwereld wat ik deed, uit angst voor gek verklaard te worden. Dit nieuw gevonden weten was me heel dierbaar, en het laatste waar ik op zat te wachten was de mening van een ander. En dus hield ik mijn boekje dicht.

Druide?

Toen ontmoette ik een man die zich graag bezighield (en houdt) met het zelf maken van plantenolie. Hij plukt de kruiden & planten zelf, laat deze drogen en maakt er een aantal weken later heerlijk geurende oliën van. Nu wilde het feit dat deze man naast mij woonde, waardoor ik een beetje betrokken raakte bij dit proces. Doordat hij de planten letterlijk in huis haalde groeide mijn verbinding ermee en begon ik me ook fysiek (in plaats van alleen in mijn meditaties) wat meer tussen de planten te bevinden. Elke keer als hij een nieuwe olie klaar had kreeg ik een eerste flesje en al snel merkte ik dat ik, door dat flesje tegen mijn hart aan te houden, ook kon voelen waarmee deze plant de mens zou kunnen helpen. Sterker nog, ik begon te voelen dat deze planten niets liever wilden dan mensen helpen. Ze wilden niets liever dan gezien worden in wie ze zijn; wijze, krachtige spirits die tot op een diep niveau kunnen helpen genezen.

In het begin vond ik dit allemaal nog een beetje spannend, maar ik begon de planten steeds beter te verstaan en bleek op een gegeven moment geen meditatie meer nodig te hebben om de stem van de planten te kunnen horen. Ik herinner me een moment waarop ik bij 'de plantenman' op de bank zat en we gewoon zaten te kletsen, toen ik me realiseerde dat ik de planten (en bomen, in dit geval) die op zijn vensterbank in de olie stonden te weken, kon horen.

Communicatie met plantenspirits

Vanaf de bank kon ik de bloemen, planten en bomen die in olie stonden te weken dus 'horen'. DIt klinkt voor menig mens misschien een beetje vreemd, maar de natuur communiceert ook - alleen op een andere frequentie. Er stonden lavendel, goudsbloem, marjolein, wilg, berk en bijvoet. Mijn buurman was op de hoogte van mijn communicatie met planten en moedigde mij hierin alleen maar flink aan, dus daar ging ik; ik luisterde naar de (in dit geval) bomen en sprak hardop uit wat zij mij vertelden. Er was de Wilg, die mij vertelde dat hij zo graag wonden wil helen. Dat hij zo graag een balsem wil zijn op de pijn, dat hij kan helpen pijn te verzachten. De Wilg vertelde mij (dit was in het begin van coronatijd) dat veel mensen op dat moment pijn hadden en dat hij zo graag gehoord wil worden en wil helpen, vooral ook om 'innerlijke pijn' te verzachten. Pijn die mensen misschien hebben doordat ze iets of iemand zijn kwijtgeraakt, pijn die er is omdat mensen in rouw zijn, fysieke pijn; de wilg is er als een soort zachte balsem op die pijn.

Toen kwam de Berk. De Berk voelde heel anders, meer als een lichtje in de duisternis. De boom (en dan bedoel ik de spirit van de Berk) was zich er op dat moment van bewust dat veel mensen door de heftige corona-omstandigheden een verzwaard hart hadden, dat mensen het soms moeilijk vonden om het licht nog te zien. De Berk wil(de) er zijn om hen te helpen, om hen op te lichten, om nieuwe speelse energie te brengen. Het was en is de wens van de Berk om weer licht te brengen op de plekken die donker voelen, om de mensen hun vertrouwen terug te geven en om hoop en openheid te brengen.

Deze vorm van communicatie is niet alleen mogelijk met de planten, de bloemen en de bomen, maar met alles om ons heen. Zichtbaar en onzichtbaar, levend of niet - alles is energie en via energie kunnen we met alles op deze manier (telepatisch) communiceren.

Nu is het zo dat ik, ondanks meerdere aanmoedigingen vanuit de planten, een hele tijd later nog steeds niet naar buiten ben gekomen met wat ik eigenlijk doe. De mensen waarvan ik voel dat ze hiervoor openstaan weten dit, maar aan veel familieleden, vrienden en bekenden heb ik dit niet verteld. Terwijl de planten ook hen kunnen en willen helpen, ze vragen mij slechts de vertaler te zijn. De planten vertellen mij dat ze niets liever willen dan dat de mensheid zich weer de diepe geneeskracht van de natuur herinnert, dat mens en natuur weer gaan samenwerken, elkaar weer gaan verstaan - het is hun wens de mensheid te helpen helen. Want de mensheid heeft heling nodig, tot op een diep niveau. Kruiden, planten en bomen kunnen ons daarbij helpen, elk oop hun eigen manier. Elke plant draagt een unieke energie bij zich die zich kan vertalen naar het mensenlichaam, die wij in ons op kunnen nemen, wat ervoor zorgt dat er bij ons van binnen weer een stukje 'heel' kan worden. Of dat nu over een orgaan, een wond of een trauma gaat, de natuur kan helpen.

De kruidencursus en de zielsherinneringen

Inmiddels volg ik een kruidencursus bij natuurschool Cornalijn. Ik heb lang gezocht naar een plek waar ik niet enkel hoef te leren (en lezen) over alle stofjes in planten - mijn verlangen was een plek waar ik (meer) mag leren over de energie van kruiden, planten en bomen én waar ik praktisch met ze aan de slag kan. Waar ik lekker met mijn handen in de aarde mag wroeten en in verbinding kan staan met de plantenspirits die ik zo sterk voel. Bij Cornalijn mag dat; er wordt aandacht besteed aan de ziel van het kruid, de plant of de boom, maar er worden ook oliën, bloesemremedies en tincturen gemaakt van wortels, planten en bloemen die we zelf plukken in de kleurige achtertuin. We leren over ehbo kruiden, over detox kruiden, onkruid.. en dat alles op een heel speelse manier.

Het is alsof er voor mij diep van binnen iets op zijn plek valt, sinds ik deze cursus ben gaan volgen. Tot op dat moment was ik vooral in mijn eentje aan het 'aanrommelen', maar door deze cursus kan ik alle dingen die ik in de afgelopen jaren zelf heb ervaren een kader geven, en mijn kennis verdiepen. Ik weet dat mijn ziel zich kruiden herinnert, maar sinds ik mijn kennis ben gaan verdiepen op deze cursus voel ik echt een stukje van mezelf terugkomen. Alsof mijn ziel een beetje meer mag indalen, ik een beetje meer mag zijn, op deze plek waar ik me met de plantenwereld (en fijne mensen) mag verbinden. Het is prachtig om de verbinding die ik voel met de plantenwereld ook terug te zien in anderen, om onze liefde voor de natuur en haar geneeskracht te mogen delen. Het is een diepe zielenherinnering aan de kruidenvrouw in mij, die stapje voor stapje steeds een beetje meer mag ontwaken in de fijne bedding die Corrie in haar cursus creëert.

Leven met de natuur

Kruiden, planten en bomen hebben inmiddels een (steeds groter wordende) plek in mijn dagelijkse leven ingenomen. Medicinale thee, bloesemremedies, plantenolie, kruidenzeep.. elke dag neem ik de natuur op een bepaalde manier tot mij. begin mijn dag met een kopje medicinale thee en ik eindig de dag met een remedie die mij helpt beter te slapen, ik maak pesto van onkruid, aan de wand hangen allerlei bloemen te drogen die later verwerkt zullen worden in bijvoorbeeld tinctuur, olie of thee, er liggen tekeningen van planten op mijn tekentafel.. nu ik de stem van de kruiden, planten en bomen gehoord heb, laat deze mij niet meer los.

Planten weten wat er speelt in de mensenwereld. Als er licht en hoop nodig is, zul je merken dat er meer berkenbomen groeien of dat er eentje bij je in de buurt staat. Als er zuivering nodig is zal de brandnetel sterker gaan groeien. Als je hart wat verzachting kan gebruiken, groeit er misschien wel een liefdevolle roos in de tuin of in het park. De natuur komt naar je toe, altijd. In de jaren dat ik het moeilijk had in verband met ziekte had ik een buurman die elke week een bos rozen voor me meebracht, omdat hij bloemist was. In de tuin van het huis waar ik toen woonde groeide een overvloed aan passiebloemen, om mijn onrust te kalmeren. Het was werkelijk waar bizar hoe vooral de rozen in grote getalen hun weg naar mij wisten te vinden, op het moment dat ik hen zo hard nodig had.

Het antwoord op onze vragen groeit vaak in onze tuin, om ons heen, naast onze deur, maar we mogen weer leren luisteren. We mogen weer leren de taal van de planten te verstaan en het ritme van de natuur te volgen. Als we bereid zijn te vertragen, zodanig te vertragen en zo diep stil te worden dat de stem van de plant de ruimte heeft om bij ons binnen te komen, kunnen we die verbinding allemaal weer terugvinden. Daar geloof ik heilig in - want wij zijn natuur, allemaal. Er is geen verschil tussen mens en plant, en juist dat is de reden dat zij ons op zo'n diep niveau kunnen helpen; omdat we diep van binnen elkaars taal verstaan en allemaal hetzelfde zijn. Wanneer je kruiden/bloemen/planten of bomen inzet als geneesmiddel zul je zien dat ze je een spiegel voorhouden, je diep kunnen raken, omdat ze je zo met stukken in jezelf confronteren. Dat ze verborgen stukjes in jou weer naar de oppervlakte kunnen brengen. De plant verbindt ons slechts weer met een energie of eigenschap in onszelf die wij misschien zelf even kwijt waren geraakt, ze kunnen zelfs dienen als een 'portaal' om ons te helpen door diepe pijn heen te bewegen, waardoor we weer een stukje meer heel kunnen worden ♡.

...

DIt artikel is geschreven in samenwerking met Natuurschool Cornalijn. Op deze heel fijne plek in Den Bosch geeft Corrie kruidenopleidingen, workshops, consulten en opstellingen, waarin zij haar kennis over kruiden, plantenzielen en boomwezens met liefde doorgeeft. Wanneer je bij Corrie binnenstapt word je omringd door al haar prachtige zelfgemaakte bloesemremedies. Natuurschool Cornalijn is energetisch verbonden met Chalice Well in Glastonbury (laat dat nu toevallig een van mijn lievelingsplekken zijn) - en deze zachte, hartgedragen energie is voelbaar bij zowel Corrie als in haar opleiding.

Laura v.d. Vegt